پس از قرار دادن شعري  زيبا از شاعره جوان سركار خانم مهشيد تجليان  متخلص به مهشيد قصد معرفي اين شاعره جوان را براي آنان كه هنوز با آثار اين شاعره آشنا نيستندو از لذت بردن از اثرات ايشان محروم هستند.

اين شاعره جوان از شاگردان استادواديب فرزانه سيد محمود علوي نيا متخلص به آتش هستند كه_ از همان شاگرداني است كه در ديبرستان در درس ادبيات استاد تلمذ كرده است_ به قول استاد "مهشيد از آنهاست كه اولين روز ورودم به كلاس حس كردم به غير از خوب بودن درسش و حضور ذهن در پاسخ گويي،بادريافتي سريع،واژه هاوابياتي را كه ادا ميشود به خاطر ميسپارد و لبخندي رضامندانه بر لبش مي نشيند زنگ به پايان نرسيده بود دانستم كه شعر مي گويد و كتابي با نام (ميناي مهشيد)دارد..."_قسمتي از مقدمه كتاب ماه مهشيد_ قصد من از اين معارفه  دلايلي داشت اعم از اين كه:1.شرط لازم شعر سرايي اين نيست كه بقول معروف حتما بايد مو در اين راه سفيد كرده باشيم بلكه هر چه از دوران جواني آغاز كر اين راه باشيم بهتر مي توانيم به قول معروف به چم وخم كار وارد شويم2."امروز ،شعر گفتن رايج ترين شيوه بيان احساس و گلايه هاي احتمالي عاشقانه و گاه طرح مسايل اجتماعي شده;هر كس اندك ذوقي دارد وبه قول هم شهري فراري از شهرتمان_كه مايه شهرت خيلي ها شده_((سر سوزن))شوقي،مي نويسد،دست كم دلش را ميريزد بيرون و غمش را به دمي التيام مي بخشد_قسمتي از مقدمه همان كتاب_منظور از اين مطلب  اين است شروط لازم سرايش شعر داشتن 1.تخيل شاعرانه و 2.عاطفه است و بس.اين شاعره جوان دو كتاب با نامهاي ميناي مهشيد و ماه مهشيد دارد.